Και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σου...

Στο χώρο

της Εκκλησίας

δεν έχουμε

αφηρημένη σχέση

με τον Ιησού.

Επηκροώντο δε αυτών οι δέσμιοι

Στο τέλος

της αναστάσιμης περιόδου

η Εκκλησία μας

θυμίζει μία καταπληκτική σκηνή,

παρμένη από μία φυλακή.

Η συνάντηση του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα

Όποιος διατηρεί κάπως το «ύδωρ ζων»,

που ενσταλάχθηκε μέσα του κατά το Βάπτισμα,

μπορεί να ζει την καθημερινότητά του

δημιουργικά με όλες τις θετικές

και τις αρνητικές εκπλήξεις της,

ξεδιψώντας με το «ύδωρ ζων».

Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;

Περίμενε.

Τριάντα ὀκτώ

ὁλόκληρα χρόνια.

Περίμενε...

Γιατί;

Ιάται σε Ιησούς ο Χριστός

Γιάτρεψε τον Αινέα

από την παραλυσία,

την μοναξιά,

την απελπισία,

την παραίτηση.

Ο γογγυσμός

Η αγωνία όλων μας είναι

η Εκκλησία να μην υποταχθεί

στο θεσμοποιημένο πρόγραμμα

διακονίας των αναγκών της επιβίωσης,

ούτε να νικηθεί από το αίσθημα

ότι κάποιοι είναι πιο οικείοι,

πιο άγιοι, πιο ξεχωριστοί

από κάποιους άλλους.

Αὐτές πού ἀγάπησαν παράφορα τό Χριστό

Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται

νά βγεῖ ἀπό τή στασιµότητα,

στήν ὁποία ὁδηγεῖται

εἴτε ἀπό τή θρησκευτικότητα

εἴτε ἀπό τήν κοσµικότητα,

στήν ὁποία περιορίζεται

καί ἀποθεώνεται ἡ ἀγάπη

ὡς ἐρωτισµός ἤ ὡς σεξουαλικότητα.

Έξω η ολιγοπιστία!

Η πίστη που είχε φυτρώσει

στις καρδιές τους,

τότε που ήταν μαζί τους ο Χριστός

και έβλεπαν τα θαύματά του

και άκουγαν την διδασκαλία του,

κινδύνευε να διαλυθεί εντελώς.

Χωρίς τον Θεό, κάθε τι στη ζωή μας έχει τη μαυρίλα της νέκρωσης

Ό,τι συνέβη

με τις μωρές παρθένους

της παραβολής

που έμειναν εκτός

νυμφώνος Χριστού,

μπορεί να συμβεί και με εμάς.